Hobbit - bohaterowie
Tytułowy bohater „Hobbita” – Bilbo Baggins – jest najważniejszą postacią w powieści. Jako miłośnik dobrej kuchni, czyścioch, bardzo zamożny palacz wykwintnych tytoni, elegant i prawdziwy domator, wydaje się czytelnikowi, i samemu sobie, całkowitym zaprzeczeniem herosa. Jednak Gandalf dostrzegł w nim materiał na prawdziwego bohatera, zdolnego do wielkich czynów, które zmienią bieg historii. Na kartach powieści Bilbo Baggins wyraźnie
zmienia się pod wpływem przeżywanych przygód, odkrywa drzemiące w nim pokłady odwagi i odpow...
więcej
Czarodziej jest najbardziej
zagadkową postacią „Hobbita”. Ponadto to właśnie Gandalf jest inicjatorem całej fabuły, ponieważ z niewiadomych przyczyn uznał, że Bilbo Baggins będzie idealnym kandydatem do roli włamywacza. Przedtem czarodziej wręczył Thorinowi starą mapę wiodącą do Samotnej Góry i namówił go do wyruszenia w podróż do dawnej siedziby krasnoludów, gdzie stary smok strzegł wielkiego skarbu. Gandalf kilkakrotnie wybawił też wędrowców z opresji, zanim odłączył się od nich i podążył swoją drogą.
Obecność Gandalfa...
więcej
Najlepiej postać tą charakteryzują słowa:
„Był bardzo dostojnym krasnoludem”. Przede wszystkim jednak doskonale uosabiał wszystkie cechy swojej rasy, czyli odwagę, dumę, upór, wzniosłość, a także pazerność na złoto. Dębowa Tarcza wywodził się z klanu o wielkich tradycjach, których był kontynuatorem:
„Jestem Thorin, syn Thraina, a wnuk Throra, Króla spod Góry!”, mawiał. Formalnie to on sprawował władzę nad pozostałymi krasnoludami, był także przywódcą całej wyprawy pod Samotną Górę, co przejawiało się między innymi w...
więcej
Gollum – to napotkane przez Bilba stworzenie, które zamieszkiwało głęboką jaskinię Gór Mglistych. Postać ta charakteryzowała się niespotykanym wyglądem i zachowaniem. Zarówno pierwsze, jak i drugie, zostało ukształtowane, a raczej zdeformowane, przez lata spędzone w ciemnościach, chłodzie i wilgoci.
Posłuchajmy, co narrator ma nam do powiedzenia o tej dziwacznej istocie: „
| W głębi podziemi nad czarną wodą mieszkał stary Gollum. Nie wiem, skąd się tutaj wziął ani też kim czy może czym był naprawdę. Nazywał się Gollum i był cał... |
więcej
Smaug – to imię wielkiego, starego smoka, który w powieści pełni rolę głównego „czarnego charakteru”. Smaug był wyjątkowo podłym przedstawicielem swojego gatunku, który i tak nie cieszył się dobrą sławą: „Smoki wcale nie odróżniają pięknej roboty od partactwa, chociaż dobrze się zazwyczaj znają na rynkowej cenie przedmiotów. Same też nic nie potrafią zrobić, nie umieją nawet zreperować obluzowanej łuski na własnym pancerzu. W owych czasach na północy żyło wiele smoków, złoto zaś stało się zapewne rzadkością, kiedy krasnolu...
więcej
Beorn – był wielkim siłaczem, który posiadał wspaniałą zdolność – potrafił „zmieniać skórę”. W żadnym wypadku nie był kuśnierzem, lecz człowiekiem, który potrafił zmienić się w
ogromnego czarnego niedźwiedzia.
Gandalf darzył go wielkim
szacunkiem i wiele o nim wiedział od swojego krewniaka Radagasta, z którym Beorn się przyjaźnił. Czarodziej przytoczył hobbitowi i krasnalom pogłoski, jakie słyszał o pochodzeniu tego niezwykłego człowieka: „Niektórzy twierdzą, że Beorn jest niedźwiedziem, p...
więcej
Bard – bohater ten jest najszlachetniejszym przedstawicielem
rasy ludzkiej w powieści. Wywodził się z królewskiego rodu, jego przodkowie zbudowali i rządzili miastem Dal, które ze względu na swoje bliskie położenie względem Samotnej Góry zostało spustoszone przez Smauga.
Ta ważna postać pojawia się dość późno w powieści, bo dopiero wówczas, gdy smok atakuje Esgaroth:
| „(…) wśród płonących domów jeden oddział łuczników trwał jescze na stanowisku. Ich dowódcą był Bard, człowiek o ponurym głosie i ponurej twarzy, te... |
więcej
Władca Miasta na Jeziorze – to drugi, obok Barda, najważniejszy przedstawiciel ludzkiej rasy w „Hobbicie”, jednak stanowi on całkowite
przeciwieństwo mężnego bohatera, który pokonał wielkiego Smauga.
Właściwie to niewiele o nim wiadomo. W powieści ani razu nie pada nawet jego imię. Czytelnik jednak szybko zdaje sobie sprawę z tego, jakim jest on typem człowieka. Sposób, w jaki sprawował władzę, dziś można by określić mianem
populizmu, czyli kierowaniu się gustami podwładnych. Podejmował zatem tylko ta...
więcej
Elrond – „w dziejach wielkiej przygody Bilba odegrał rolę dość małą, chociaż ważną (…)”. Bohater ten był
przywódcą elfów z Zachodu, nazywanych także „wysokimi”, zamieszkujących piękną krainę zwaną Rivendell.
Elrond był wybitnym przedstawicielem swojej wspaniałej rasy. W świecie „Hobbita” wszyscy wiedzą, że elfy to najwspanialsze ze stworzeń, jakie kiedykolwiek zamieszkiwały Śródziemie. Dlatego też ich przywódca musiał być jednostką wybitną, i tak też było:
więcej
Król leśnych elfów – bohater ten odegrał dość ważną i pozytywną rolę, chociaż na początku znacznie przeszkodził krasnoludom i hobbitowi w ich wędrówce przez Mroczną Puszczę. Król leśnych elfów rozkazał bowiem aresztowanie podróżników i umieszczenie ich w lochach swojego wielkiego pałacu za zakłócanie spokoju w lesie.
Ważne jest, aby zrozumieć różnicę pomiędzy leśnymi elfami, a elfami z zachodu:
| „Nie są one złe, ale mają tę wadę, że nie ufają nieznajomym. Chociaż rozporządzają potężną magią, zawsze są i były nawet w ta... |
więcej
Dwalin, Balin, Kili, Fili, Dori, Nori, Ori, Oin, Gloin, Bifur, Bofur, Bombur – gromada krasnoludów, kompani Throina, którzy wraz z nim wyruszyli pod Samotną Górę, by odzyskać skarb z rąk Smauga. Dwunastka bohaterów stanowiła zgraną drużynę, w której każdy znał swoje miejsce. Drugim po Dębowej Tarczy najważniejszym krasnoludem w kompanii był Balin, który przejmował dowodzenie pod nieobecność Thorina. Kolejnym krasnoludem w hierarchii był Dwalin, który jako pierwszy pojawił się w domku Bilba.
Bohaterowie byli w zasadzie do siebi...
więcej
Gobliny – oddzielny szczep Orków, będący czymś na kształt podgatunku. Wyróżniają się pod względem społecznym, ponieważ nie są niewolnikami – mają własne państwo oraz króla, dzięki czemu stać ich na niezależność.
Gobliny rozmnożyły się w Górach Mglistych po tym, jak smok Smaug przepędził stamtąd ludzi i krasnoludy. Były nieco mniejsze od Orków, a ich długie ręce sprawiały i płaskie stopy, że wydawały się pokraczne. Ich oczy były powiększone, podobnie jak uszy, zaś nosy uległy redukcji. Zamieszkiwały one w jaskiniach, grotach, drążyły ta...
więcej
Lektury • Analizy i interpretacje wierszy • Motywy literackie • Epoki
